Bilmem kaçıncı kez MFÖ konserindeydim, bir kez daha… Ve yine çok eğlenceliydi, çok sıcaktı. Şimdiden “Bir sonraki konser ne zaman?” diye düşünmeye başladım bile. Neden mi, çünkü MFÖ!
Bilmem kaçıncı kez MFÖ konserindeydim, bir kez daha…
Zorlu PSM’deki konserleri seviyorum. Hem ulaşım kolay, hem mekân şık, hem de konser saatleri stabil. Öyle 21:00’da başlayacak denilip de 22 ya da 23:00 gibi başlamıyor. Kim beklemek ister ki saatlerce? Her neyse, gelelim konsere.
Kısaca özetlemek gerekirse; klasik şarkıların çalındığı, üç elemanın da çok hareketli olduğu ve şarkılara katılımın yüksek olduğu bir konserdi. Şimdi de 8 Şubat gecesinde dikkatimi çeken detayları sizlerle paylaşmak istiyorum.
– “Ele Güne Karşı” ile başlayan konser, grubun dillere marş olmuş pek şarkısıyla devam etti. Bu kez yeni albümden herhangi bir şarkı çalınmadı. Her şarkıda farklı bir performans, farklı bir enerji vardı adeta. En yüksek enerjili şarkı ise, yine “Olduramadım” idi. Bu şarkıda Özkan Uğur adeta sahneyi devralıyor ve kendi şovunda devleşiyor.
– Dikkat çekici bir farklılık olarak, bu kez sadece Mazhar Alanson’da ayaklı mikrofon vardı. Özkan Uğur ve Fuat Güner ise, kafa mikrofonlarıyla sahneye çıktılar. Bu sayede üç elemanın da hareket alanı genişledi ve belki de son zamanların en hareketli MFÖ konseri gerçekleşti.
– Bir diğer sevindirici detay ise, 3. kez sahneye geri dönmeleri oldu. Seyircilerin tezahüratları bitmeyince onlar da bırakıp gidemediler. Bir kez daha “Ele Güne Karşı”yı çaldılar, ama bu kez şarkıyı baştan sona seyirciler söyledi. Kolektif bir finaldi. Unutulmaz dakikalardı.
– Bir de bonus olarak, konser sonrasında Özkan ağabey ile tekrar bir araya geldik. Dikkat ettim de onunla neredeyse her sene en az bir kere görüşüyoruz. Yıl dönümü kutlar gibi sanki. Daha nice konserlerde birlikte olalım, gülümsemeler hiç eksik olmasın! 🙂
